کلوپ دانشجویان نامزدی هدفمند

سلام وقتتون بخیر. مدت کوتاهی هست که با آقایی آشنا شدم و صحبت کردیم تلفنی و پیامکی. همه چی خوب پیش رفت و ایشون خوششون اومد چون ابراز کردن و تلویحا ابراز علاقه هم کردن ولی الان دو روزه که هیچ ارتباطی نداریم نه زنگ زدن نه پیام. پیام منم خوندن و جواب ندادن. من دیگه پیام ندادم . معنی این کار چی میتونه باشه و الان به نظرتون باید چیکار کنم؟

با سلام خدمت خانم نصری عزیز. میخواستم یک ارتباط آشنایی رو توضیح بدم و از شما راهنمایی بخوام. پیشاپیش از طولانی بودن مطلب پوزش میخواهم. من یک ار تباطی از 4 سال قبل شروع کردم.در 6ماه اول ار تباط تلفنی بود و هر از گاهی که میگفت بریم بیرون میگفتم کار دارم, بیرونم و یه بهانه ای میاوردم. و دیگه برای مدت 4ماهی ارتباطمون قطع شد تا اینکه یک روز به طور اتفاقی در یک مکانی همدیگرو دیدیم و تلفن ها از طرف اون شروع شد و هر از گاهی پیشنهاد بیرون رفتن. و در این ارتباط مجدد که تقریبا 6 ماه طول کشید کلا 2تا 3بار بیشتر بیرون نرفتیم. ولی تلفن هامون بیشتر شده بود.و یه جورایی من به تلفن هاش عادت کرده بودم و لذت میبردم. در این مدت هر از گاهی هم از سکس به طور غیر مستقیم حرف میزد. و من متوجه منظورش شده بودم ولیکن به قول معروف پا نمیدادم.(البته یه موضوع بگم ایشون موافق سکس بود ولی از نظر شرعی و راه حلشون این بود چون من یک دختر بودم که سنم بالای 30 بود از طرف مقلدم اجازه صیغه محرمیت رو داشتم و طرف مقابلم این پیشنهاد رو داد که ما گناه نمیکنیم من این موضوع رو تحقیق کردم صحت داشت ولی بازم قبول نکردم) و چون من از یک خانواده مومن هستم و اون هم از صحبتاش معلوم بود که از یک خانواده مومن هست این پیشنهاد رو داد و استدلالش این بود که نیازمون رو برطرف میکنیم و از طرفی گناه هم نمیکنیم. بازم من قبول نکردم. این ارتباط در همین سطح ادامه داشت و یکی دوبار در تماس های تلفنی بهش گفتم من نمیتونم یه ارتباط شروع کنم که آیندش معلوم نیس اگه منو میخوای بیا جلو به طور رسمی و او میگفت یه مدت با هم باشیم و من هنوز تو رو نشناختم و در مورد آینده ببینیم خدا چی میخواد(که من با اشتباهاتم بیشتر اصرار میکردم) از, اونجاییکه من  بهش علاقمند شده بودم و وابسته تصمیم گرفتم خودم ارتباط رو به دست بگیرم. بهش پیشنهاد دادم ارتباطمون رو بیشتر کنیم هم تلفن و هم دیدار ولی بدون رابطه جنسی اونم قبول کرد. تقریبا 8 ماه با این سبک گذشت و هر وقت بیرون میرفتیم به پیشنهاد من محرمیت چندساعته میخوندیم و بیرون میرفتیم که اگه دست هم میگیریم اشکال نداشته باشه. تو این 8 ماه من بیشتر, وابسته شدم. الان که پکیج رو میبینم من یه زن خوب بودم تا جذاب. زیاد پافشاری میکردم رو خواسته هام. دوست داشتم زودی بکشونمش به ازدواج که نشد و چندبار اشتباهای بدی کردم که حس کردم ازم دورتر شد. در اواخر این 8 ماه یک بار که بهش زنگ زدم تلفنش رو جواب داد هرچی گفتم الو جواب نمیداد صدای خودش رو با یه خانم دیگه شنیدم رفته بودن خرید و داشتن با هم صحبت میکردن و اون خانم از محل کارش صحبت میکرد و یه قسمتش بهش گفت که تو برو تو این مغازه ببین فلان چی داره و از این فرصت استفاده کرد جواب تلفن رو داد پرسیدم کی بود گفت خواهرم بود که خواهرش نبود چون تو صحبتش ازش پرسید فلان موقع ماشین شخصی نداشتی؟ و هر برادری میدونه که خواهرش ماشین شخصی داره یا نه(که این جریان واسه من خیانت به حساب اومد) بعد از این مکالمه 1ساعت دیگه از محل کار خودش بهم زنگ زد و باهام صحبت کرد. ارتباط معمولی ما تقریبا تا 1ماه بعد از این جریان ادامه پیدا کرد و در یک دیدار به من گفت که دیگه نمیتونیم مثل قبل همدیگرو ببینیم و...  بهش گفتم میخوای ازدواج کنی گفت نه ولی نمیتونیم مثل قبل باشیم و بعد از این دیدار دیگه من با خودم گفتم یا پای کس دیگه میون هس یا میخواد بپیچونه بعد از این دیدار یکی دوبار دیگه بهش زنگ زدم و دیگه رابطمون تموم شد(لازم به ذکر هس که تو این مدت 8 ماه گاهی بهش گیر میدادم میخوای ازدواج کنی, کسی تو زندگیت هس, و البته یکبار هم رک بهش گفتم که من تو رو دوست دارم بیا با هم ازدواج کنیم گفت ما فقط با هم دوست هستیم و دقیق یادم نمیاد گفت ما نمیتونیم با هم ازدواج کنیم یا هیچ وقت نمیتونیم با هم ازدواج کنیم )تو مدت 1سالی که رابطمون تموم شد اوایلش من خیلی سختی کشیدم تا آروم شدم..تا اینکه بعد از یک سال یک شب اتفاقی تو خیابون دیدمش خوب تحویل گرفت. بعد از این دیدار یکی دوبار هم زنگ زد.تو یکی از تلفن هاش ازم خواست سکس داشته باشیم که بازم من قبول نکردم. دیدم داره تلفن هاشو بیشتر میکنه یه شب بهش گفتم خیلی واست ارزش قایلم و به خاطر احترامی که بهت دارم یه خواهش ازت دارم. من دیگه نمیخوام دوباره ارتباط رو شروع کنم گفت چرا گفتم چون اون سری که رفتی من خیلی اذیت شدم دیگه نمیخوام تکرار بشه. شاید این ارتباط دوباره شروع بشه و بعد از یه مدتی شما دوباره بخوای بری و من نمیتونم. قبول کرد گفت اگه قبول میکنم نه اینکه برام مهم نیستی چون مهم هستی نمیخوام اذیت بشی. بعد از این قبول کردن یکی دوبار به فاصله زیاد بهم زنگ زد یکم باهام حرف زد و دوباره ازش خواستم اصلا بهم زنگ نزنه و اونم قبول کرد. دیگه هم بهم زنگ نزد. بعد 3,4ماه من خیلی خسته شدم و تنها بودم خودم بهش زنگ زدم. گفت میخواستم بهت زنگ بزنم چون گفته بودی زنگ نزن زنگت نزدم. و یه ارتباط شروع شد گاهی من زنگ میزدم گاهی اون. یکی دوبار هم بیرون رفتیم. جابجایی شغلی داشته و تو این مکان جدید به گفته خودش گرفتارتر شده و سرش خیلی شلوغ شده. چون 24ساعت سرکار و 24 ساعت off هس. و فرداش خستگی روز قبل رو داره. دوباره من بهش وابسته شدم و تو یک ماه گذشته خودم بهش پیشنهاد دادم که یه خلوت با هم داشته باشیم و این موقعیت جور شد در حدی که هر دو لذت بردیم. و بعد از این ارتباط ما تماس هاش کم شده البته قبلش هم کم بود. یک دفعه یک هفته پیداش نیست. یکی دوبار من زنگ زدم و حرف زدیم دیگه زنگ نزدم تا اینکه خودش بعد از یک هفته زنگ زد.البته وقتی که وقت داشته باشه زنگ میزنه ولی شاید 1هفته یا بیشتر طول بکشه. وقتی زنگ میزنه طبق پکیج گله نمیکنم که چرا دیر زنگ زدی. اصلا بعضی وقت ها خودش تو صحبتش میگه مثلا تو 24ساعت گذشته 3ساعت خوابیدم. حالا من چندتا سوال دارم و ازتون خواهش میکنم منو راهنمایی کنید و راهکار بدید.
1-من الان نمیدونم کجای ارتباطم و باید چکار کنم؟
2-با توجه به اینکه ما باهم خلوت داشتیم ادامه ارتباط چگونه هس؟
3-من دختری 35 ساله هستم که گاهی اوقات خواستگار داشتم که اومدن و رفتن و حتی به 2 جلسه نکشیده و تا الان که مجردم. از طرفی با شرایط بد اقتصادی دیگه کدوم پسر میاد زن بگیره. نیاز جنسی هم یه نیاز غریزی هس من باید تا آخر عمر مجرد بمونم؟ از طرفی من از یک خانواده اصیل هستم.
4-من باید به اون خیانت توجه کنم؟
5-با تمام توضیحاتی که دادم من میتونم این ارتباط رو به طور سازنده بسازم؟میتونم ان شاالله این ارتباط رو به سمت ازدواج بکشونم؟

سلام.خوبین؟بایه پسری به مدت دوهفته اشنا شدم که سه روز غیب شد ومنم حالت چسبده خودمو نشون ندادم و خیلی صبورانهذباهاش برخورد کردم و بعد از پیگیری هام بهم گفت که اوضاع کاری و وضعیت اعصابم خورده برااین حوصله نداشتم حرف بزنم.وبهم گفت که تعجب کردم که چرا اونجوری خوب باهام رفتار کردی،بهم گفت راستش اگه الان باقصد ازدواج باهام میحرفی من قصدم الان ازدواج نیست چون نه میلی دارم نه شرایطش رو.ومنم بهش گفتم که منم فعلا قصد ندارم چون شناختی ندارم.وقتی این حرفو قاطعانه بهش گفتم یجوری تعجب کرد.الان نمیدونم چه تصمیمی بگیرم که پشیمون نشم،درکل کارهاش جور درنمیاد یجورایی آشفته حال هست.ممنونذمیشم راهنمایی کنید

و همچنین یه سوال دیگه داشتم
من نمیدونم با حسادت خاله ی نامزدم چیکار کنم.مرتب به ایشون میگه این دختر به درد شما نمیخوره و رابطه ات و تموم کن.و نامزدم هم گیج و خسته و عصبانی از این حرفاست چون این خاله حسابی رو مادر ایشون هم تاثیر گذار بوده و مادر ایشون هم دو دل شده و خیلی مثل قبل از رابطه ی ما راضی نیستن.نمیدونم چی کار کنم؟

با سلام
خانم نصری عزیز
من به دلیل کم توجهی نامزدم و اینکه این اواخر خیلی تحت تاثیر حرف خاله ی هم سن خودش قرار گرفته برای رابطه مون.فاصله گرفتم ازشون و 5 روزه باهاشون قهرم.تو این مدت دوبار به من پیغام دادن یکبار کجایی بود که من جواب ندادم و بار دیگه شب بخیر بود که از روی عصبانیت که ایشون خیانت به من کرده بودن جواب دادم فک کنم اسم
اشتباهی دادی و اونم گفت ولش کن اشتباه کردم ،باز من پیغام دادم که چی شده یاد من افتادی و دیگه ایشون پیگیر من نشدن.الان نمیدونم که باید قهرم و ادامه بدم ایشون باز پیگیر من بشن ،چون واقعا دلم میخواد بدونم حاضر برا من بجنگه و سمت من میاد؟چون رابطه مون یکم طولانی شده
و ایشون احساس میکنه من همیشه هستم و زود با یه اس می آشتی میکنم.به نظرتون کار صحیح چیه؟

با سلام و وقت بخير خدمت خانم نصري عزيز و همكاران .
من دختري هستم ٢٢ ساله تازه فارغ التحصيل شدم.پدر مادرم جدا شدن و هر دو ازدواج كردن و زندگي تشكيل دادند و من در حال حاضر با خاله مجرد ٦٠ ساله ام زندگي ميكنم.يك سالي هست با پسري آشنا شدم ٢٣ ساله كه ديپلم داره و توي بازار بزرگ كار ميكنه،تك فرزنده و از خانواده اي در سطح متوسط هستش و ورزش ميكنه و اهل دود و دم هم نيست.خيلي من رو دوست داره،بهم احترام ميزاره و خيلي هواي من رو داره و مثل يه دوست خوب هميشه كنارم و همراهمه و واقعاً مثل كوه پشتمه.و قصدش با من ازدواجه و خيلي دوست داره زودتر ازدواج كنيم...اما ايشون توانايي مالي براي ساختن زندگي ايده آل رو ندارن، البته با كمك خانواده ها ميتونن پا پيش بزارن...حالا ما دو تا ميخوايم ازدواج كنيم و خانواده ها اصرار دارند كه الآن موقعيت مالي مناسبي براي ايشون نيست و صبر كنيم،از طرفي دوست داريم زود ازدواج كنيم و سر و سامان بگيريم و از طرفي هم با اين عقيده بزرگتر ها مواجه شديم.ميخواستم نظر شمارو بدونم.با توجه به اين كه هميشه ميفرماييد زندگيتون رو با يك مرد معمولي بسازيد و دنبال شاهزاده سوار بر اسب سفيد نباشيد...به نظرتون ما ميتونيم با اين شرايط زندگيمون رو بسازيم؟

با سلام خدمت خانم نصری عزیز. میخواستم بدونم در یک رابطه آشنایی هرچند طرف مقابل گفته من قصد ازدواج ندارم آیا با توجه به قانون هایی که در پکیج زنان باهوش قسمت نامزدی هدفمند گفتید میتونم طرف مقابلم رو به ازدواج ترغیب کنم و به هدفم برسم؟ یا این قانون ها در این ارتباط جوابگو نیست؟

من پنج ماهه با پسري دوست هستم كه چندين ساله از دور ميشناسمشون، و از اكثر لحاظ ها دقيقا اوني هست كه هميشه ايده آل من بوده، و ايده آل هاي اصلي من رو داره.
با توجه به توصيه هاي خانم نصري رفتار كردم و ايشون الان ميگن من رو دوست دارن، اما اولين روز آشناييمون هم اين رو تاكيد كردن روي من حساب نكن و احتمال رفتنشون از ايران تا سال آينده هست.
توي اين شرايط چندتا خواستگار با شرايط نسبتاً خوب هم دارم كه اصرار خانوادم به ديدن و فكر كردن روي اون هاست.
واقعا نميدونم بايد چه كاري انجام بدم؟ از روي دل و احساسم رد شم و كاملا منطقي فكر كنم؟ يا ممكن هست با صبر كردنم با اون كسي كه دوستش دارم ازدواج كنم و كنارش بمونم؟

سلام استاد عزیزم من امروز پکیج رو کامل گوش دادم و حتی گفته های شمارو ثبت کردم تا بتونم مدام تکرار کنم . ازتون واقعا ممنونم که منو از سردرگمی نجات دادین از اینکه دقیقا نمیدونستم چجوری باید رفتار ک و همچنین از راهنمایی های اشتباه دیگران .استاد عزیز من با کسی 7 سال هست که در ارتباطم اما همیشه فکر م ایراد از ایشون ه درصورتی که واقعا اینطور ن و با یکی دو تکنیک که انجام د دیدم واقعا میشه تاثیر مثبت دید . تغییر کردن خیلی سخته ولی من سعیمو خواهم کرد . ازتون ممنونم و خوشحالم که بهتون اعتماد ک

سلام وقتتون بخیر
من پکیج شمارو تهیه کردم و دوره ی نامزدی هدفمند رو هم تموم کردم.
من یه مسئله ای برام پیش اومده که واقعا نمیدونم چجوری باید باهاش برخورد کنم.
من 28 سالمه و حدود یک سالی هست ک با آقایی آشنا شدم و بعد از مدت تقریبا 5 یا 6 ماه ایشون به من اعلام کردن ک منو برای ازدواج و آیندشون درنظر گرفتن.
من به مادرم این قضیه رو گفتم و ایشون هم خبر دارن از این رابطه
اما مشکلی ک هست اینه ک همون اول این آقا به من گفتن ک باید مشکلات مالیشون رو برطرف کنن و بعد پا پیش بذارن، از اونجایی ک مادر من خیلی دوست دارن من زودتر ازدواج کنم، برخلاف میل من قضیه رو با این آقا مطرح کردن و ایشون هم به مادرم گفتن ک من نگرانی شمارو درک میکنم اما مشکلات مالی زیادی دارم و سه چهار ماه به من فرصت بدین مشکلاتم کمتر بشه بعد با دل و جون میام خواستگاری.
من خودم از مشکلات مالی ایشون و اینکه بشدت الان زیر بار فشار اقتصادی هستن و به نوعی بدهکار، کامل خبر دارم.
خلاصه اینکه اون چهار ماه هم گذشت و خبری از خواستگاری نشد. و البته رابطه ماهم به خوبی پیش میرفت.
من با فشارهای مداوم مادرم دوباره قضیه رو مطرح کردم اما ایشون گفتن ک واقعا الان تو شرایط خوبی، چه از نظر مالی و چه خونوادگی نیستن و الان نمیتونن بیان جلو و باز کمی زمان خواستن.
اما از این طرف من از روز اولی ک قضیه رو با مادرم مطرح کردم مادرم مداااام من رو زیر فشار گذاشته ک چرا نمیاد، پس چی شد، تا کی میخواد طولش بده، مگه یه نشون چقدر خرج داره و ... واقعا من رو کلافه کرده جوری ک من اصلا جرئت ندارم توی خونه از جلوی مادرم رد بشم، به محض اینکه چشمش به من میخوره بحث رو به خواستگاری و نیومدن اون آقا میکشونه و حتی چندبارم دور از چشم من با اون آقا صحبت کرده ک چرا نمیاین خواستگاری
و هرچقدر هم ک باهاش صحبت میکنم اصلا به هیچ عنوان گوشش بدهکار نیست ک ابن مسئله واقعا زشته ک مدام به یه نفر بگی بیا خواستگاری دختر من! و ارزش من رو توی چشم اون آقا کم میکنه.
و کلا رفتار مادر من جوری هست ک بجای اینکه بچه هاشون رو در مقابل دیگران بالا ببرن، ناخوداگاه کاری میکنن ک همه متوجه میشن ک مادرم احترام زیادی برای بچه هاش قائل نیست و بیشتر به فکر راحتی خودش هست تا بچه هاش.
خانم نصری میگن توی رابطه با نامزدتون جوری اطرافیانتون رفتار کنن ک شما رو از اونچه هستین، جلوی اون فرد بالاتر ببرن اما دقیقا مادر من ک باید بیشتر از همه احترام من رو داشته باشه بیشتر از همه صحبتهایی میکنه ک ناخواسته من تحقیر بشم.
فرقی هم نمیکنه طرف مقابلش خواستگار من باشه یا یه فرد آشنا.
و اگر باهاش صحبت کنم به چند دقیقه نمیکشه ک دعوامون میشه و بارها سرهمین مسائل یا مسائل مختلف باهاش به ارومی صحبت کردم اما در نهایت داد زده عصبانی شده و حرف حرف خودش هست. و عقاید من با مادرم زمین تا آسمون فرق داره یعنی جوری هست ک با من بشدت دعوا میکنن ک چرا انقدر کتاب میخونی، واسه چی اینهمه کتاب میاری توی خونه.
درواقع اکثر اطرافیانم به گفته خودشون دوست دارن یه دختری مثل من داشته باشن اما مادرم...
من با این وضع کلا نگران آیندمم هستم، اینکه هرچقدرم بگذره این آقا بیشتر رفتارهای مادرم با من رو ببینن و ارزش من توی چشمشون کمتر بشه.
من از علاقه این اقا نسبت به خودم کاملا مطمئن هستم و میدونم ک من رو واقعا برای ازدواج میخوان و میگن ک جز من انگیزه ای برای تلاش و کارشون ندارن و اگه الان دارن صب تا شب کار میکنن بخاطر اینه ک زودتر به یه نتیجه ای برسن و ما بریم زیر یک سقف.
حتی این آقا از روزی ک گفتن من رو برای ازدواج میخوان تمام هزینه های من رو بدون اینکه من بگم متقبل شدن اما شرایطشون جور نیست و به همین خاطر ک از احساسشون و اینکه مرد خوبی هستن، مطمئنم، من واقعا نمیدونم ک باید چه رفتاری کنم، هم بخاطر اصرارهای مادرم و هم بخاطر آینده خودم.
اگر لطف کنید و یه راهی پیش پای من بذارید ممنون میشم

سلام وقتتون بخیر
من پکیج شمارو تهیه کردم و دوره ی نامزدی هدفمند رو هم تموم کردم.
من یه مسئله ای برام پیش اومده که واقعا نمیدونم چجوری باید باهاش برخورد کنم.
من 28 سالمه و حدود یک سالی هست ک با آقایی آشنا شدم و بعد از مدت تقریبا 5 یا 6 ماه ایشون به من اعلام کردن ک منو برای ازدواج و آیندشون درنظر گرفتن.
من به مادرم این قضیه رو گفتم و ایشون هم خبر دارن از این رابطه
اما مشکلی ک هست اینه ک همون اول این آقا به من گفتن ک باید مشکلات مالیشون رو برطرف کنن و بعد پا پیش بذارن، از اونجایی ک مادر من خیلی دوست دارن من زودتر ازدواج کنم، برخلاف میل من قضیه رو با این آقا مطرح کردن و ایشون هم به مادرم گفتن ک من نگرانی شمارو درک میکنم اما مشکلات مالی زیادی دارم و سه چهار ماه به من فرصت بدین مشکلاتم کمتر بشه بعد با دل و جون میام خواستگاری.
من خودم از مشکلات مالی ایشون و اینکه بشدت الان زیر بار فشار اقتصادی هستن و به نوعی بدهکار، کامل خبر دارم.
خلاصه اینکه اون چهار ماه هم گذشت و خبری از خواستگاری نشد. و البته رابطه ماهم به خوبی پیش میرفت.
من با فشارهای مداوم مادرم دوباره قضیه رو مطرح کردم اما ایشون گفتن ک واقعا الان تو شرایط خوبی، چه از نظر مالی و چه خونوادگی نیستن و الان نمیتونن بیان جلو و باز کمی زمان خواستن.
اما از این طرف من از روز اولی ک قضیه رو با مادرم مطرح کردم مادرم مداااام من رو زیر فشار گذاشته ک چرا نمیاد، پس چی شد، تا کی میخواد طولش بده، مگه یه نشون چقدر خرج داره و ... واقعا من رو کلافه کرده جوری ک من اصلا جرئت ندارم توی خونه از جلوی مادرم رد بشم، به محض اینکه چشمش به من میخوره بحث رو به خواستگاری و نیومدن اون آقا میکشونه و حتی چندبارم دور از چشم من با اون آقا صحبت کرده ک چرا نمیاین خواستگاری
و هرچقدر هم ک باهاش صحبت میکنم اصلا به هیچ عنوان گوشش بدهکار نیست ک ابن مسئله واقعا زشته ک مدام به یه نفر بگی بیا خواستگاری دختر من! و ارزش من رو توی چشم اون آقا کم میکنه.
و کلا رفتار مادر من جوری هست ک بجای اینکه بچه هاشون رو در مقابل دیگران بالا ببرن، ناخوداگاه کاری میکنن ک همه متوجه میشن ک مادرم احترام زیادی برای بچه هاش قائل نیست و بیشتر به فکر راحتی خودش هست تا بچه هاش.
خانم نصری میگن توی رابطه با نامزدتون جوری اطرافیانتون رفتار کنن ک شما رو از اونچه هستین، جلوی اون فرد بالاتر ببرن اما دقیقا مادر من ک باید بیشتر از همه احترام من رو داشته باشه بیشتر از همه صحبتهایی میکنه ک ناخواسته من تحقیر بشم.
فرقی هم نمیکنه طرف مقابلش خواستگار من باشه یا یه فرد آشنا.
و اگر باهاش صحبت کنم به چند دقیقه نمیکشه ک دعوامون میشه و بارها سرهمین مسائل یا مسائل مختلف باهاش به ارومی صحبت کردم اما در نهایت داد زده عصبانی شده و حرف حرف خودش هست. و عقاید من با مادرم زمین تا آسمون فرق داره یعنی جوری هست ک با من بشدت دعوا میکنن ک چرا انقدر کتاب میخونی، واسه چی اینهمه کتاب میاری توی خونه.
درواقع اکثر اطرافیانم به گفته خودشون دوست دارن یه دختری مثل من داشته باشن اما مادرم...
من با این وضع کلا نگران آیندمم هستم، اینکه هرچقدرم بگذره این آقا بیشتر رفتارهای مادرم با من رو ببینن و ارزش من توی چشمشون کمتر بشه.
من از علاقه این اقا نسبت به خودم کاملا مطمئن هستم و میدونم ک من رو واقعا برای ازدواج میخوان و میگن ک جز من انگیزه ای برای تلاش و کارشون ندارن و اگه الان دارن صب تا شب کار میکنن بخاطر اینه ک زودتر به یه نتیجه ای برسن و ما بریم زیر یک سقف.
حتی این آقا از روزی ک گفتن من رو برای ازدواج میخوان تمام هزینه های من رو بدون اینکه من بگم متقبل شدن اما شرایطشون جور نیست و به همین خاطر ک از احساسشون و اینکه مرد خوبی هستن، مطمئنم، من واقعا نمیدونم ک باید چه رفتاری کنم، هم بخاطر اصرارهای مادرم و هم بخاطر آینده خودم.
اگر لطف کنید و یه راهی پیش پای من بذارید ممنون میشم

با عرض سلام خدمت خانم نصری عزیز. اگر در رابطه ای پسر از اول تصمیم به ازدواج نداشته باشه و فقط صرف آشنایی و دوستی باشه میشه رابطه رو به, ازدواج کشوند؟ و یا چون از, اول هدفش رو گفته نه؟ ممنون میشم راهنمایی کنید.

سلام به خانم نصری عزیز و همکارانشون. من این پکیج رو تهیه کردم و واقعا راضی ام و نهایت استفاده رو می برم.
یه سوالی رو میخواستم مطرح کنم. من با یک آقایی 6ساله که در ارتباطم.هر دو 26 ساله هستیم. خیلی همدیگرو دوست داریم و همیشه راجع به آینده ای که میخوایم کنار هم داشته باشیم با هم صحبت میکنیم. ایشون به‌دلیل این که احساس آمادگی لازم برای ازدواج و ندارن، راجع به زمانی که بخوان قدم جلو بذارن هیچ صحبتی نمیکنن و منم که میپرسن میگن که نمیدونم کی احساس آمادگی لازم رو میکنم که بخوام بهت زمان بدم.. من واقعا ایشون رودوست دارم و کاملا مطابق ایده آل های من هستن.. از علاقه‌ی ایشون به خودم هم شکی ندارم اما به دلیل فشارهای خانواده و ندونستن اینکه آینده چی میشه خیلی سردرگمم.. می خواستم ازتون راهنمایی بگیرم.. ممنون میشم.

سلام
من يك هفته اي هست با اقايي اشنا شدم كه دندون پزشك هستن و خودم هم دكتر هستم و ايشون بعد از دو سه روز از اشنايي ابراز علاقه كردن و شروع به به ايجاد رابطه كردن بدون اينكه من ابراز احساس كنم و اينكه ايشون ادم راحتي نسبت به من هستن و خارج كشور تحصيل كردن،من ادم اروميم شايد اين خيلي درست نباشه،توي همون ٨-٩روز اول بود قرار گذاشتن بريم بيرون و توي اون زمان حس هاي لمس دست و لب از طرف ايشون بوجود اومد نميدونم من خودم ادمي هستم كه از ارتباط ها ميترسم مخصوصا ارتباط لمسي و تماسي ميترسم كه اخرش منجر به رابطه جنسي ناخواسته بشه و اينكه از نظر شما چطوري ميشه يك رابطه رو با وجود اين مسائل هدايت كرد به سمت درستي؟و ميشه احساس يك نَفَر بعد ٨-٩روز اينجوري بشه كه حتي دارن محل كارشون رو عوض ميكنن يك تايم هايي تو بيمارستان ما بيان؟كلا ميشه راهنمايي كنيد لطفا
چون احساس ميكنم ايشون ادم راحتين و شايد من نتونم جهت سازنده اي به رابطه بدم