بخاطر مشکلات کودکیم الان به یک دختر عصبی و بدبین تبدیل شدم

من دختر زیبایی هستم. کودکی خوبی نداشتم. پدر و مادرم از هم جدا شدن وقتی ۷ سالم بود. با خاله هام و داییم توی یه خونه با جمعیت زیاد بزرگ شدم. اونها منو دوست داشتن و دارن. به من عشق میورزیدن. اما هیچوقت به نظرات و عقایدم توجه نشون داده نشد.
روابط عمومی عالی داشتم توی دوران مدرسه اما بعد از دانشگاه ترس از تحقیر، و دوست نداشته شدن باعث انزوای من شد. مادرم وقتی ۱۸ سالم بود با موافقت من ازدواج کرد. پدرم یک بچه داشت. اونو دوس داشتم و رابطه عمیقی با خواهرم برقرار کردم. اما پارسال یعنی وقتی ۲۴ سالم بود خواهرم نامه نوشت و از خونه رفت. گفت میره پیش مادرش.
من ۹ ماه حال روانی بدی داشتم. هر شب گریه بیخوابی بی اشتهایی. من یه دختر عصبی هستم. حتی با وجود عشقم به خواهرم ۴ بار زدمش. ولی وقتی رفت من مردم.
حالا پسری وارد زندگیم شده. انقدر عاشقم شد و انقدر عاشقش شدم که همه چیز رو به خانواده ها گفتیم و برای عقد هم برنامه ریزی کردیم. اما من شکاکم. من هر شب باهاش دعوا میکنم. محتاج دوست داشتنم انگار. ترس از رها شدن دارم. گاهی میگم حتما از هیکلم بدش میاد یا قیافم نکنه زشته. حتی یه بار باهاش دعوا کردم گفتم تو چشم رنگی دوس داشتی یا چشم مشکی.
من حالم خوب نیست.
من خیلی پرخاشگر و عصبی ام.
پولی ندارم که بتونم برم مشاوره و هزینه کنم.
لطفا کمکم کنید اگر میشه.....