راضی نگه داشتن دیگران به این معنی است که فرد حاضر است هر کاری را به هر قیمتی برای راضی و خوشنود کردن دیگران انجام دهد ولی به آن ها نه نگوید. بیشتر هم افرادی که زیادی مهربان و دلسوز هستند درگیر این اختلال هستند. برای این افراد خشنود و خرسند نگه داشتن دیگران و شادی آن ها اولویت اول زندگی شان است و برای خودشان اولویتی قائل نیستند. آن ها ناخواسته درگیر نوعی اختلال روانی هستند که برای خوشحال کردن و جلب رضایت دیگران خودشان را فدا و فراموش می کنند و برای حمایت و پشتیبانی از دیگران حاضر به انجام هر کاری هستند.
با من همراه باشید تا در این ویدئو به بررسی اثرات مخرب این بیماری بپردازیم.
بعد از وارد شدن به زندگی مشترک عموما تمام تلاش مان را می کنیم که همسرمان از ما نهایت رضایت و خوشنودی را از ما داشته باشد. متقابلا از طرف مقابل هم همین انتظار را داریم که او هم همین تلاش را برای رضایت خاطر ما داشته باشد. چیزی که در این شرایط حال ما را بد می کند و به ما حس فدا شدن در رابطه را القا می کند این است که احساس می کنیم هر چه ما بیشتر تلاش می کنیم، برعکس کم کاری طرف مقابل بیشتر می شود. و فرد این کارها را اصلا نمی بیند و بایت این چیزها تشکر هم نمی کند. همین مسائل باعث می شود بین ما یک شکاف عاطفی عمیق بیفتد و از هم فاصله بگیریم.
شما قرار نیست کاری کنید که طرف مقابل آن را درک کند بلکه کاری که قرار است انجام دهید این است که یاد بگیرید فدا کردن برای اینکه دیده شوید کار اشتباهی است. برای اینکه بتوانید فرد مقابل تان را در کنار خودتان نگه دارید باید همانطور که او را دوست دارید و برای او ارزش قائل هستید، خودتان را هم دوست داشته باشید و ارزش و جایگاه خودتان را حفظ کنید. عزت نفس و حسی که شما به خودتان دارید دقیقا همان حسی است که در دیگران نسبت به شما ایجاد می شود.
وقتی شما تمام زندگی تان را برای کارهای فرد دیگری تعطیل می کنید باعث این احساس می شود که شما وجود ندارید. و تمام اولویت و اهمیت زندگی آن فرد فقط و فقط خودش می شود و تمام عالم باید در خدمت او باشند. در صورتی که اگر متوجه شود شما در کنار اینکه کمک می کنید که حال او خوب باشد، به حال خوب خودتان هم اهمیت می دهید، فرد متوجه ارزشمندی شما می شود. بنابراین او هم متوجه می شود که باید تمام تلاشش نسبت به شما در جهت داشتن یک زندگی خوب برای تان را داشته باشد.
شما زمانی توانایی مدیریت یک زندگی خوب را دارید که خودتان را خوب زندگی کنید. یعنی هویت تان را حفظ کنید و حس خوب و آرامش در زندگی داشته باشید. شما با این فداکاری ها هم به خودتان و هم به طرف مقابل ظلم می کنید و دیگر اسم آن لطف و فداکاری نیست. بلکه یک خطا رفتاری است که باعث سلب مسئولیت از افراد می شود. شما به دلیل وابستگی شدید و راضی نگه داشتن دیگران خودتان را نادیده می گیرید.
فراموش نکنید برای فداکاری های شما هیچکس ممنون شما نیست و هیچ وقت هیچکس به طور کامل از ما راضی نخواهد بود. پس یاد بگیرید که زندگی کنید، تا دیگران هم یاد بگیرند در مسیر زندگی کردن همراه تان شوند و ارزش بیشتری در رابطه برای شما قائل باشند.
ثبت نظر و یا سوال