کلوپ دانشجویان نامزدی هدفمند

سلام .من 8ماهه با پسر 24ساله ای در ارطباتم و ایشون خیلی علاقه مند شدن به من تو این مدت و خیلی احساساتی هستن ایشون . همچنین حساس این ویژگی از جهتی خوبه و از جهتی آزارم میده
پی در پی میخواد همو ببینیم و اگه ازش خبر نگیرم ناراحت میشه گل میگیره برام و ماهگردمیگیریم هرماه .اینکه بیش از اندازه حساسه بعضی وقتا اذیتم میکنه مثلا اینکه یادم بره که فلان روز چی شد و اینکه آهنگی که میخواسته رو اشتباه بفرستم ویا دیر برسم سرقرارفکر میکنه بی اهمیتم نسبت بهش .و مشکل دیگه ای که دارم اینه که دوس داره منم تویه خرج کردن و پلن ریختن شرکت کنم و یه جورایی نمیخواد همه مسئولیت با اون باشه مثلا نوبتی ماهگرد میگیریم و منم بعضی وقتا باید مهمونش کنم اینو مستقیما نمیگه ولی کاملا میفهمم چون حتی بعضی وقتا پیشنهاد داده من مهمونش کنم و از اون به بعد نگذاشتم به زبون بیاره و خودم گاهی مهمونش میکنم به نظرتون این فرد مناسب رابطه هست ویا خسیسه و لوس

باتوجه به اینکه الان در رابطه های دوستی اکثریت پسرها خواهان رابطه جنسی و دست کم حداقل معاشقه هستن و با توجه به اینکه خودماهم تو سن جوانی هستیم و یسری نیاز هایی داریم رفتار ما باید چطوری باشه آیا باید به طور کل این روابط حذف بشه ؟
میشه لطفا توضیح بدین تو روابط دوستانه در مورد این موضوع چطوری باید با طرف مقابل رفتار کنیم و اگر درخواست رابطه داشت چطوری پاسخ بدیم

سلام خانم نصیری روزتون بخیر
خانم نصیری اول خیلی ممنون بابت مطالب اموزنده تان
مشکل من الان اینه که مراحل رو اجرا میکنم طرف مقابل خوش میاد ولی بخاطر شرایط خانواده وقتی میان تحقیق همچی تموم میشه من تو مراحل اول طبق فرمایش شما میخوام طرف مقابل با خصوصیات خودم اشنا شه تا در زمان مناسب که خودم رو شناخت در مورد خانواده صحبت کنم ولی تو تحقیق متوجه میشن و نظرشون تغییر میکنه (اینکه خواهرم جدا شده پدر مادرم سالها پیش با هم مشکل داشتن ...) الان با اینه زیبای خودم رو دارم و دختر مستقل هستم تا کی من باید با این مشکل روبرو شم حتی ساله برای ارامش خودم مستقل زندگی میکنم ولی اکثر روزها خانه پدرم هستم خانم دکتر واقعا نمیدونم با این مساله چکار کنم خواهش میکنم راهنمایی کنید همه خواستگارهای من بخاطر شرایط خانواده ترکم میکنن....

چراسوالای منو جواب نمیدین ممنون میشم جواب بدین

سلام خانم نصری عزیز
خسته نباشید ممنون از زحمات شما وهمکاران فعالتتون
خانم نصری جان من حدودا 4 ماه پیش با آقای آشنا شدم وپس از اینکه خانواده ام رو درجریان گذاشتم چندین بار با هم ملاقات داشتیم ومن نکاتی که در نامزدی هدفمند توضیح داده بودید سعی کردم رعایت کنم ولی ایشون معتقده که ما باید یک ارتباط خاصی داشته باشیم واین موضوع بخشی از رابطه میدونه وحتی میگه تنها سفر بریم که کاملا متوجه آش کردم همچین درخواستی قبل از اینکه موضوع رسمی بشه برای من امکان پذیر نیست از طرفی هم چون خارج از کشور بوده میگه این رابطه رو خیلی طبیعیه میدونه خلاصه من محکم حرفم وزدم که نمیشه واولش یکجوری برخورد کرد که اگر اینجوری باشه نمیتونه کاملا من واز همه نظر بشناسه ولی بعداش ابراز محبت میکنه تو صحبتاش واقعا گیج شدم نمی‌دونم منظورش چیه ؟
اگر راهنماییم کنید ممنون میشم

سلام میخاستم بپرسم که نظر شما در مورد رعایت حد و مرزا تو دوره آشنایی و دوستی تا چه حد هست...تا چه مقدار باید حد و مرزا رعایت بشه...چون وقتی هم زیادی سفت و سخت بگیریم از اون طرف فکر میکنن مشکل داریم و آدم سرد و بی احساسی هستیم..میشه دقیق روشن و واضح بگید تا چ حد باید رعایت بشه که نه افراط باشه نه تفریط

سلام عزیزم ، خسته نباشید.
من 34 سالمه و نامزدم 33 سالشونه، یک ماهی هست نامزد کردیم، چندماهی قبل از نامزدی باهم دوست بودیم برای آشنایی ، الان مشکلم اینه نامزدم تو جمع های خانوادگیمون شرکت نمیکنه ، میگه من اهل رفت و آمد نیستم جاهای ضروری رو میریم، حتی عید دیدنی خونه ی هیچکدوم از اقوامش نرفتیم و به اصرار من اواسط عید خونه 4-5 تا از اقوام درجه یکم رفتیم، چه خونه ی ما مهمونیه خانوادگی باشه چه کسی دعوت کنه شرکت نمیکنه و میگه تو برو حالا سر فرصت مناسب دوتایی میریم. حتی خونه ی خواهرم پاگشا دعوت بودیم نیومدن و بهونه ی کار آوردن. ما خانوادگی رفت آمد داریم و این موضوع برای من مشکل ساز شده و همش باید به اطرافیان توضیح بدم که چرا نامزدم نیومده. میشه راهنماییم کنید؟ ممنون میشم

سلام. من هانيه ٢٢ ساله هستم از كشور استراليا. يك سؤال ازتون داشتم ولي براي اينكه شما اطلاعات درستي داشته باشيد براي پاسخ درست با توجه به شرايط موجود بايد به طور خلاصه همه چيز رو تعريف كنم. مادر من در سن ١٨ سالگي وقتي من رو حامله بود پدرم فوت شد و بعد از به دنيا آمدن من مادرم من را به خانواده پدري ام سپرد و رفت. من تا ١٨ سالگلي در خانواده ي صميمي و با اصالت پدريم يعني مادر بزرگ پدربزرگم زندگي ميكردم. تو اين ١٨ سال مادرم ازدواج كرد و بچه دار شد و با همسرش مقيم كشور استراليا شدن و بعد از چند سال كه مادرم از همسرش جدا شد و با پسر ٧ ساله از همسر سابقش و دوست پسر جديدش زندگي ميكرد تصميم گرفت من رو بياره استراليا. من در ١٨ سالگي اومدم استراليا و بعد ١ سال ايشون از من خواست كه خونه رو ترك كنم و گفت من ميخواستم بهت اين شانس رو بدم كه تو اين كشور رشد كني چون كاري برات نمرده بودم ولي الان بايد بري از اينجا. من ايشون رو خيلي دوست داشتم و هميشه ارزو داشتم با ايشون زندگي كنم و بعد از ترك خانه مادرم افسردگي شديد گرفتم و از خدا ميخواستم حالمو خوب كنه و در عين حال سخت كار ميكردم و درس ميخوندم. مادرم يك بارم بِه من زنگ نزد كه حتي بپرسه كجام و من هيچ كس رو تو غربت نداشتم. ٩ ماه بعد يك پسر إيراني تو رستوراني ك من كار ميكردم من رو ديد و از من خوشش اومد. بعد ٣ ماه تلاش و اصرار ايشون من تصميم گرفتم ك باهاشون آشنا بشم. ٧ ماه اول آشنايي فقط بيرون از خونه هم رو ميديديم و هيچ رابطه اي بينمون نبود. بعد از ٧ ماه وقتي ك من ٢١ سالم بود و ايشون ٢٠ با پيشنهاد ايشون تصميم گرفتيم كه با هم صيغه كنيم و من تو ايران يك آخوندي رو پيدا كردم كه تلفني مارو صيغه كردند. من قبل ايشون باكره نبودم و با خودم گفتم مسئله اي نيست كه باهم باشيم و من ايشون رو تو اين ١ سال تا حدي شناختم و محك زدم. ايشون نميدونست ك من باكره نيستم و وقتي بهش گفتم خيلي ناراحت شد و تا چند ماه پرخاشگر شده بود و بعد با پيشنهاد من ب مشاوره رفت و بعد يك مدت اين قضيه رو پذيرفت و بعد از اون حتي يك بار هم راجع به اين موضوع بحثي نكرد و خودش ب من گفت ك اين موضوع بك موضوع تموم شدست براي ايشون. الان من ٢٢ سالم هست و ايشون ٢١. وقتي ايشون با من آشنا شد يك پسر ١٨ ساله بود كه در يك پيتزا فروشي كار ميكرد و بعد از آشناييمون من انگيزه زندگي سأختن رو تو ايشون ديدم و الان تويك شركت كار ميكنه كه پول خيلي خوبي بهش ميدن و همچنين كاشي و سراميك نصب ميكنن و درامد خيلي خوبي دارند كه اين به تازگي اتفاق افتاده. هدف ايشون جمع اوري يك سرمايه هست تا بنوته business واردات و نصب كاشي و سراميك رو به استراليا انجام بده. من و ايشون باهم بزرگ سديم و در كنار هم پله هاي پيشرفت و موفقيت و پيروزي رو چه از لحاظ مالي و چه عاطفي رو پله پله باهم داريم بالا ميريم. تو اين ٢ سال احساسمون كم رنگ نشده كه هيچ روز به روز بيشتر براي تشكيل زندگي مشتركمون تو آينده داريم تلاش ميكنيم و عشقمون روز ب روز بيشتر و بيشتر ميشه به هم. ايشون درسته كه فقط ٢١ سالشه ولي از لحاظ شخصيتي واقعا يك مرد پخته و با مسئوليته. ما باهم در مورد ازدواج صحبت كرديم و به اين نتيجه رسيديم كه بهترين ٢ سال ديگه ازدواج كنيم تا هم ايشون شرايط شغليشون ثابت بشه و هم من درسم رو تا سال ديگه تموم كنم و در يك شركت استخدام بشم و شرايت شغلي و اجتماعيم شكل بگيره و مهم تَر از همه سنمون سن ازدواج باشه و در اين صورت خانواده هاهم مانع نميشن وقتي همه جوره شرايط فراهم باشه و به نظر جفتمون اين عاقلانه ترين تصميمه. خانواده هاي جفتمون در جريان اينكه ما صيغه كرديم ولي فقط براي اشنايي. يعني در جريان رابطه جنسيمون نيستند. خوانواده ايشون هم من رو خيلي دوست دارند و چند بار با مادر ايشون صحبت كردم و فكر نميكنم مشكلي از طرف خانواده ها با ازدواج ما دوتا در صورتي كه سن و شرايط ازدواج رو داشته باشيم باشه. چون نامزد من چندين بار گفته كه مادرم ميگه من تا شرايط رفاه و اداره يك خانواده رو نداشته باشم نمياد برام خواستگاري. ما تو رابطمون خيلي از هم راضي هينين و به قولي سرد و گرم روزگار رو باهم چشيديم. فقط ميخواستم نظر شما رو در اين تصميمي كه ما گرفتيم هم بدونم كه از نظر شما درسته ادامه اين رابطه به اين شكل براي ٢ سال ديگه يا خير؟! خيلي ممنون

سلام و خسته نباشید خدمت شما دوستان عزیز.
یه راهنمایی میخوام و خیلی بهش احتیاج دارم ممنون میشم که کمکم کنید.من با یه آقایی در ارتباطم. رابطه ی عاطفی مون خیلی خوبه. خیلی راحت باهم ارتباط و گفتگو برقرار میکنیم. و ایشون سواد عاطفی بالایی دارن.من سه سال از ایشون بزرگتر هستم. اما طبق گفتگوی پریسا جون تست هم دادیم و گفتن که مشکلی برای ازدواج نیست. و من خودم هم اعتماد به نفس کافی دارم ک این مساله تا حالا اصلا اذیتی برام نداشته. ایشون دانشجوی فوق لیسانس حقوق دارن و دارن درس میخونن برای آزمون دکتری. منتها خدمت سربازیشون هنوز مونده.که شش ماه کسری خدمت دارن. الان این آقا اومدن خواستگاری من.خیلی بهم علاقه داریم. میخوام راجب تصمیم به ازدواج و نامزدی بهم کمک کنید که بااین شرایط خدمت سربازی...آیا ازدواج کردن درسته؟ آیا ازدواج نکنیم تا بعد این سالها و تموم شدن دکتراشون؟آیا نامزدی کنیم و عروسی رو به تاخیر بندازیم...که البته تو شهر محل زندگی ما نمیشه نامزدی رو خیلی طول داد....ممنون میشم پاسخگو باشید

سلام وقتتون بخیر باشه
من و نامزدم الان چند سال هست که باهم در ارتباطیم ، البته از راه دور. و بخاطر شرایطمون خانواده ها نقش چندانی بینمون نداشتن و فقط خواسته خودمون بود که نامزد باشیم و‌ به ازدواج فکر کنیم ، ولی خب الان حس میکنم شاید این خودش مشکل ساز باشه.
ما از حدودا یک سال پیش حرف از ازدواج رو با جدیت بیشتری زدیم ، حتی گاها برنامه ریختیم و نامزدم میدونه چقدر داشتم خودم رو آماده می کردم برای ازدواج. حالا بعد از این مدت که قرار بود تابستان بیاد اینجا و ازدواج کنیم ، خودشون که هیچ صحبتی راجعش نکردن و وقتی هم که خودم صحبت رو پیش کشیدم ، بهم گفت الان خیلی پر عجله است و چیزهایی که به نظرم بهانه است. و وقتی یکی ، دو روز درست جوابش رو ندادم و واقعا ازش ناراحت بودم عذرخواهی کرد و گفت می تونیم برنامه ریزی کنیم و من راستش دلم براش سوخت و نتونستم با اون رفتار ادامه بدم. ولی الان باز انگار یادش رفته. در حال حاضر انگار گیجم و برنامه ام رو با زندگیم نمی فهمم ، انگار تضمینی نیست که واقعا سال بعد هم همینطور نباشه. و از طرفی نمی خوام فقط و فقط به اصرار من ازدواج کنیم. ممکنه راهنماییم کنید؟ واقعا ممنون میشم. نمیدونم باید چطور فکر یا رفتار کنم.

سلام عزیزم ممنون از محصول بسیار عالیتون.من و شوهرم بسیار بسیار بسیار سر مسائل ریز با هم مشکل داریم همش میگه هیچ وقت نباید رو حرف من حرف بزنی اخه مگه میشه.مثلا میگه این گل داره خشک میشه میگم نه این که خشک نیست کلی سرم دادو بیداد میکنه که تو همیشه رو حرف من حرف میزنی.کافیه یه روز تو خودم باشم جلو خانوادش میگه چرا باهاشون بد بودی خسته شدم دیگه. 5شنبه شب مادرش به من گفت ما جمعه میخوایم بریم عید دیدنی بعد از شام میاین گفتم اره ولی ما عصرش خونه عمم هم میخوایم بریم.جمعه شد به همسرم گفتم ظهر بریم بهشت زهرا بعد بریم خونه مامانم اماده شم بعد بریم خونه عمم از راه خونمون تا خونه مادرم سر موضوع گل به من کلی چیزی گفت که تو همیشه رو حرف من حرف میزنی دلیلی نداره من بخوام با تو حرف بزنم و فحش داد.اومدیم خونه مادرم اومد سریع رفت رو مبل نشست با حالت تند و عصبانی با هیشکی حرف نزد بعد هم خداحافظی کرد و ما رفتیم بهشت زهرا تو راه هیچ حرفی با من نزد.رفتیم اونجا خواهرمینام اومدن اونجا جلو اونا کلا با من بد بود محل من نمیزاشت چند بار گفتم هوا سرده برو پتو از تو ماشبن بیار نرفت خلاصه کارمون تموم شد تو راه برگشت بودیم زنگ زد به مامانش گفت شما ساعت چند میخواید برید مامانش گفت 9 بعد که قطع کرد گفتم میخوان ساعت چند برن گفت 8.30 گفتم محمد پس بهشون بگو برن الاف ما نشن ساعت 6.30 بود ما تازه اومدیم خونه مامانم که حاظر بشیم.گفت از بس شما یه جا میخواید برید لفت میدین گفتم وااا خب بگو اونا برن گفت نمیخوام الکی گفت بابام خونشونو بلد نیست گفتم خب خالتینا که هستن خلاصه عصبی بود و حرف خودشو زد باز اومد تو خونه مامانم تا ما اماده بشیم باز اخماش تو هم بود میخواستیم دو تا ماشبن بشیم سریع از این که به ماملنمینا بفهمونه که ما از خونه عمم میریم مهمونی که یه وقت فکر برگشت با ما نباشن بهشون گفت از همونور میریم خونه دایی ها منم گفتم اره بهشون گفتم میدونن.رفتیم خونه عمم مادرم و دختر خالم رفتنه تو ماشین ما بودن از اول صدای ضبط رو روشن کرده بود با صدای بلند فوتبال گوش میکرد چند بار گفتم صدارو کم کن دو بار مامانم ازش سوال کرد جواب داد با سردی.ما رسیدیم خونه عمم اونجا خیلی سنگین و رسمی نشسته بود به من محل نمیزاشت میوه براش پوست کندم یه گوشه نشسته بود فقط با یکی از داداشام حرف میزد به هیشکی اهمیت نمیداد منم خیلی ناراحت شدم چون همیشه هرچی میشه من تو جمع بروز نمیدم اصلا به رو خودم نمیارم چه تو خونه خودشون چه تو خونه خودمون گذاشت ساعت 5 دیقه به 9 گفت بریم اومدیم از خونه بیرون سریع زنگ زد به باباش گفت ما داریم میایم وای انقد من ناراحت شدم گفتم مگه نرفتن گفت نه گفتم وا پس چرا نگفتی مامانمینا با ما بیان جاشون تنک نشه سرم داد زد گفت اه مگه من میدونستم میخواستم همون موقع بگم خیلی دروغگویی تمام فشار روم بود گفتم بزار امروز مثل خودش باشم تو ماشین مامانشبنا اومدن نشستن گفتم من فک کردم شما رفتین به محمدم گفتم بگو به خاطر ما وای نستن گفت نه من گفته بودم ساعت 9.من انقد ناراحت شدم دیگه تو کل راه هیچ حرفی نزدم مامانش دو تا سوال پرسید حواب دادم برگشتنی هم همینطور گفتم بزار یه بار مثل خودش بشم بعد صبح رفتم دم محل کار که مثل همیشه صبحانشو بدم گفت ور دار اینارم ببر من دیشب ازت حالم بهم خورد خیلی از همه بدتری اومدی خودتو گرفتی تو ماشبن خلاصه کلی بهم بدو بیرا گفتو رفت گفتم من یه روز خودت در برابر خودت بوم.گفتم بزار یه بار رفتارشو خودش ببینه.پریسا جون من همیشه تو همه بحقا پیش قدم میشم همیشه میرم منت کشی خیلی داغونم خیلی خسته ام.این گوشه ای از دعواهامونه.شوهر من مسائلو کش میده دست بردار نیس.

سلام خانم نصری عزیز
ضمن تشکراز زحمات ومشاورهای شما و همکاران محترمان میخواستم در مورد یک موضوعی راهنماییم بفرمایید
حدودا 4 ماه که با آقای آشنا شدم که با اطلاع خانواده ام چند جلسه ای ایشون دیدم و تمام مواردی که در نامزدی هدفمند مطرح کردید. رعایت کردم وبیشتر سعی کردم شناختم کامل کنم وکمتر وارد مسائل احساسی شوم ولی ایشون میگه چرا نباید تو این ارتباط یک تجربه عاشقانه ای باهم داشته باشیم که من در جواب بهش گفتم دلیلی نمیبینم که هنوز ما شناخت کاملی بهم پیدا نکردیم وتصمیم قطعی نگرفتیم به عبارتی رسمیتی وجود نداره همچین رابطه ای شروع کنیم البته ایشون یک آقا 40 ساله هست که حدودا 30 سال از عمرش ‌خارج از کشور بوده وبا فرهنگی دیگه بزرگ شده ولی در هر صورت یک مرد ایرانیه از طرفی تو این مدت همش دنبال اینکه ببینه من پدرم مال واموال چی داره وسطح مالی ‌اقتصادی خانواده ام چطور هست با اینکه خودش تحصیل کرده است وشغل مناسبی داره با سطح درآمد خوب و کلا آدم فعالیه والبته آدم حسابگری هست چرا آنقدر کنجکاو مسائل مالی خانواده من هست
واقعا بعضی وقتها نمی‌دونم چطور با این مسائل برخورد کنم
مشکل دیگه ای که دارم اینکه خود من خیلی خیلی به خانواده ام وابسته هستم وحتی فکر می‌کنم اگر ازدواج کنم کوچکترین فاصله بین من وخانواده پیش بیاد یا حتی با خانواده ام زندگی نکنم حتما مریض میشم و دچار افسرگی شدیدمیشم
اگر در مواردی که گفتم راهنماییم کنید خیلی ممنون میشم

سلام خانم نصری عزیزم واقعا ب راهنماییتون سخت احتیاج دارم.. خیلی خسته شدم.. دوساله که عقد کردم، و الان هشت ماهه که با شوهرم تونستیم یه خونه خیلی خوب بخریم.. اما الان هنوز داریم بدهکاری های خونه را میدیم و منم در فکر جهیزیمم که الان دیگه بابام پول زیادی ندارن.. مادرشوهرم اینا یه ساختمان پنج طبقه در حال ساخت از خودشون دارن.. و الان مستجرن.ولی نمیرن اونجا بشینن و میخوان بیان خونه من بشینن و من برم جای اونا.. بخاطر اینکه محله ی خونه ما بهتره و نزدیک خونه قبلیشون بوده.. و من واقعا حالم خرابه همش داره با شوهرم دعوام میشه.. شوهرمم میگه اگه رفتی تو خونه بابام بیست ملیونت میدم..اما من نمیتونم.من تمام طلاهاما فروختم برا خرید خونه هشت ماهه بهش دل بستم.. ولی شوهرم برا راضی کردن مامان و باباش حاضره تو خونه خودمون نریم.. تروخدا کمکم کنید چیکارکنم

باسلام به استاد نصری عزیز.پکیج نامزدی هدفمند وهنرزن بودن خیلی راهگشا بود وتمامی موضوعات ازدواج به زبان ساده تر بیان شده که حاصل تجربه استاد نصری با خوندن کتاب های خیلی زیاد که برای ما ایرانی ها فرهنگ سازی شده .باتشکر از همه دست اندرکاران.