تلاش نکردن همسر برای داشتن یک رابطه خوب

سلام
همسرم عیب های خودش رو نمیبینه. باهاش ک میخوام حرف بزنم ( حالا بعده استراحتو غذاشم هست )، رمق نداره ک چهارکلمه گفتگو داشته باشیم بخصوص ک نیازه یجاهای رابطه تغیراتی داشته باشه چ از طرف من چ از طرف اون.
به من چندین بار اشتباهاتمو گفته سعی کردم و تغیر دادم اما نوبته من ک میشه میگم فلان جا کارت آزاردهندست، توجه نمیکنه منم خواسته ای دارم، انگار زندانیم، زندانبانم منو تشنه عاطفه سابق قبل ازدواج گذاشته.
هر از چندگاهی با اصرار من همصحبتم میشه گوش میده بعد دوباره میره سرنقطه اول. انگار قرار نشد بهتر کنیم رابطه رو باز بعده مدتی همون کارو تکرار میکنه. از منم انتظار داره بهتر و بهتر و بهترینش باشم.
خب وقتی نمیبینم تلاشی نمیکنه منم حسم کم کم کمرنگتر میشه. خب من نمیخوام این اتفاق بیوفته واسه زندگیم این زندگی نیست که، هروقت اون چیزی میگه درسته من میگم همش غلطه.
غد بودن جزو خصوصیاتشم هست ک پدرشم بارها گفته بهش جلو خودم حتی .
چیکار کنم؟ بعده عروسی انگار هدفش رسیدن ب من بود و تموم دیگ هیچ مشکلی نیست.
انگار ن انگار نباید حرف بزنیم حس همدردی بدیم ب هم. بگیم باشه قبول توهم حقی داری درست میگی اونم جدی ن اینکه از سرش وا کنه و سریع بیخیال ماجرا شه.
خیلی درونگرام کم حرفم وقتی ب حرفم میام گزافه گویی نمیکنم خسته کنم طرفمو...