در رابطه ای هستم که هیچ علاقه و احساسی به پسر ندارم

من یک ساله که با یه پسر توی شهر دیگ که اونجا دانشجو هم هستم رابطه دارم.
از اینک دقیقه ببیننش و بفهمن من باهاش دوستم خجالت می کشم و احساس میکنم در حد من‌ نیست. وقت هایی هم ک تعطیلات و خونه میام کلا ازش سرد میشم و باعث دوری بینمون میشه با اینک منو خیلی دوس داره و خیلی بهم احترام می ذاره اما من وقتی باهاشم واقعا خوشحال نیستم.
میگه تو بهترین اتفاق زندگیمی و اگه بری من نمیتونم‌ زندگی کنم. البته یکم احساس میکنم افسرده است. چون زود ناامید میشه و اصلن دوستی نداره ک باهاش بره بیرون همیشه با منه
خیلی سیاست نداره و ساده است.
الان نمیدونم واقعا من باهاش بمونم یا نه خیلی سرد و بی میلم نسبت بهش.
میگم‌ منم حق دارم احساس خوشحالی و عشق کنم و ی نفره با همه وجود دوست داشته باشم اما به این آدم همچین حسی ندارم.
از روز اول ک باهاش بیرون میرفتم رو این حساب بود ک خوابگاه تنها بودم و اون موقع اصلا کسی نبود که باهاش باشم
الان میگم اگه کات کنم برم دانشگاه هیچ دوستی ندارم ک باهاش وقت بگذرونم اگ اونم بره دیگ خیلی تنها میشم.
نظر شما چیه؟