چطور به گذشته برنگردیم؟

به گذشته برنگردیم

زمانی که روح بیدار بشه جستجو آغاز میشه و ما دیگه نمیتونیم به گذشته برگردیم البته درستشم همینه که هزگر به به گذشته برنگردیم. مثل وقتی که تو یک اتوبان هستیم و نمیتونی برگردیم. البته این ادامه ی راه از سر ناچاری و عذاب کشیدن نیست بلکه از سر یک شوق بی نظیر هست. یک شوق بی نظیری که باعث میشه خیلی راغب باشیم که این مسیر رو بریم و به اون چیزی که تو ذهنمونه برسیم. در بیداری روح این اتفاق برای ما میافته.

دقیقا حکایت تپش قلب برای معشوق هست یا وقتی برای یک اتفاق عالی دل تو دلمون نیست مثل وقتی که میخوایم بریم سفر و همه چیز برامون محیا هست فقط میخوایم زودتر این اتفاق بیافته. انگار که باید سریعتر کارامونو انجام بدیم چون جا میمونیم.

دقیقا این اتفاق به محض بیداری روح در درونمون اتفاق میافته اینجاست که دیگه به جای تمرکز روی حاشیه های دنیای بیرون تمرکزمون باید روی قدرت درون و برنامه ریزی هامون باشه.

آدمی میشیم که خودمون انتخاب کنیم چیکار کنیم و می بینیم دوست داریم رفتارهای کارآمد یا رفتارهایی که بهمون آسیب میزنه رو انتخاب کنیم اینجا رفتارهای ما درونی میشه پس قضاوت نمی کنیم ، سرزش نمی کنیم و به مسیرمون ادامه میدیم.

وقتی میبینیم کسی داره بهمون آسیب میزنه قضاوت نکنیم سعی کنیم فاصلمون رو باهاش بیشتر کنیم و از این به بعد عینک قبلی که می زدیم رو کنار میذاریم وهر چیزی که از گذشته برای خودمون آوردیم رو کنار میذاریم و عینک تازه ای می زنیم که ما بهش میگیم عینک طرحواره ها.

قانون رهایی

قانون رهایی به ما کمک می کنه راحت تر به مسیر برسیم و سعی کنیم به گذشته برنگردیم . میدونیم یک جایی میرسیم که متوجه میشیم با وجود این که سعی کردیم خیلی چیزهارو تو تسلط خودمون بگیریم الان باید دست برداریم و همین باعث میشه سبک بشیم. وقتی اصرار می کنیم یه چیزی رو به دست بیاریم از ما دور میشه پس وقتی برای تغییر بیشتر، دونستن، یادگیری قدم برمی داریم، باید تلاش کنیم نه تقلا.

دست و پای بی خودی زدن با تلاش هوشمندانه خیلی متفاوت هست!

در این قسمت پرسش های کوانتومی رو لازم داریم :

 چطور؟

چگونه ؟

چکار کنم ؟

باید اول مشخص کنیم قرارهست تو مرحله اول کدوم بسته های درونی رو مورد بررسی قرار بدیم. وقتی خانه جدید میخریم ما تصمیم میگیریم خانه جدید رو از کجا بچینیم و چه لوازمی لازم هست ؟ حالا بسته ها رو چک کنیم ببینیم چه بسته هایی رو داریم  بسته حکمت ، نعمت ، برکت ،عشق.

خوب این همه بار داریم به نظرت نباید محموله رو پیاده کنیم؟

برنامه ریزی داشته باشیم که هر بسته کجا و چه ساعتی و در چه موقعیتی از محموله وجود من پیاده شه و استفاده بشه ما وظیفه داریم و باید اونارو به انجام برسونیم حالا اگر این کار رو نکنیم توفیق سمت بالا آزمون گرفته میشه.

طبیعی هست که ما در مسیر رسوندن محموله چالش داشته باشیم ممکنه وسیله نقلیه وجودمون مشکل داشته باشه و این عامل تاخیرمیشه باید حواسمون به این قضیه باشه که یهویی رهامون نکنه. یادمون باشه اگه میخواییم رشد کنیم فقط باید به مقصدی که میخوایم برسیم فکر کنیم

اول برای خودمون ارزش قائل بشیم.

اگه برای خدمت کردن به عزیزانم تلاش می کنم و رفتار درستی ندارند ودریافت کننده قدرنشناس باشه و حالمون از مسیر بد و آدمای قدرنشناس گرفته بشه باید کار خودمو انجام بدم

هر چی سن بالاتر بره اگر این محموله هارو به موقع پایین نذاریم خسته و مایوس و شاکی میشیم و حسن نارضایتی کل وجودمون رو میگیره

ببینیم حضور ما دراین دنیا برای چه وظیفه ای هست و ما برای چه وظیفه ای مامور شدیم؟

فکر می کنید حضور ما در این دنیا برای چیه ؟

مامور شدیم چه کارهایی رو انجام بدیم؟

ضرورت الهی ایجاب می کنه که این مسیر رو بریم و رشد کنیم.

اگه بتونیم وظیفمونو در انتقال محموله انجام بدیم به جای این که محموله فقط عشق و احساس خوب باشه جایگاه بالاتر میره و جهان هستی میگه  تو مامور فوق العاده با اخلاق و متعهد من هستی و میگه اینا ها کمه و محموله ثروت رو بهمون میده تا ما هم به همه خیر برسونیم.

هرگاه آگاهی معنویمون بالا بره انگار یک مسیرعالی داریم میریم و احساس تنهایی نمی کنیم وهر چقدر خوب عمل کنیم محموله های بهتر و با ارزش تری بهمون تعلق میگیره.