حقیقت های بعد درونی را بدانید!

بیداری روح 

روح دو بخش دارد :

آگاهی دهنده :  ذهن ما رو در بر میگیره که میتونیم اندیشه ها و مفاهیمی که میخوایم رو از نو بسازیم و تغییر بدیم.

ارتعاش : جایی که خودمون رو میتونیم تو موقعیت هایی که خدا با ما هست تصور کنیم ارتعاش هایی وجود داره که به وسیله قلب درک میشه.

درگاه تغییرات درونی :

وقتی ما لحظه هایی رو در زندگیمون تجربه می کنیم که یک حرف ، یک جمله می تونه یک ارتعاشی رو در وجود ما ایجاد کنه به این معنا است که ما درگاهی برای ورود به روحمون پیدا کردیم.

دروازه های دسترسی به روح :

دروازه های دسترسی به روح خیلی زیاد هستند که قبلا درباره آن ها صحبت کردیم  مثل کنج مقدس ، توان مقدس  ، احساسات ،  سایه ها. وقتی بتونیم این دروازه ها رو شناسایی کنیم به اون احساس آرامش خیلی نزدیک میشیم.

هدف ما در برنامه  پله پله تا ملاقات خدا این هست که راه های ورودی به روح رو که باعث آرامش میشه از دست ندیم.

هر کلمه ای که باعث ارتعاش درون ما میشه که یه حس خوب درونی رو تجربه کنیم حتما اون رو با صدای بلند بگیم چون وقتی بیان می کنیم به جهان هستی این رو القا می کنیم که من این رو میپذیرم.

یادمون باشه ارتعاش هایی که در وجود ما ایجاد میشه حاصل عقل ما نیست به خاطر سطح آگاهی درون ما است و در درون ما چیزی برای از دست دادن وجود نداره و هر چیزی که وجود داره به دست آوردن هست.

در هر موقعیتی از زندگی کافیست فقط آگاهی هامون رو به اون موقعیت تغییر بدیم و بدونیم ما موجودی هستیم که درون ما پر از ارتعاش است. برای تغییر زندگی ، افکار و روابط باید ارتعاشات رو از نو تنظیم کنیم.

درگاه های آگاهی ما در جهان مادی کجا هستند؟

درگاه های ورودی روح انقدر در دسترس هست که راحت ازش میگذریم. در تمام مذاهب مسیر معنوی از یه درگاه رد میشه و همه ادیان مکان مقدسی رو برای ارتباط با خدا دارند مثل معبد ، کلیسا ، مسجد ، امامزاده.

اولین درگاهی که به صورت یک نماد در جهان مادی ما وجود داره که خیلی ها راحت از کنارش رد میشیم ولی خیلی ها حال و هواشو دوست داریم دقیقا درگاه هایی هست که بین دنیای مادی و جهان الهی هست و ما اون رو مرکز بخشش و برکت میدونیم.

حقیقت معنوی که همه ی ادیان دارند این هست که درگاه های جهان مادی و جهان الهی کاملا رسمی به ما نشان داده شده و مکانی که مکان بخشش و برکت هست برای ما مسلمانان قبله هست که یک درگاه اساسی هست. وقتی میخوایم وارد این درگاه ها بشیم میبینیم که این ادیان روی احترام گذاشتن به این درگاه ها خیلی تاکید دارند.

یکی از درگاه های ورودی که به ما کمک می کنه اون بعد معنوی خودمون رو با جهان مادی اتصال بدیم همین درگاه ها هست . جالبه که اغلب ادیان انقدر احترام قائل هستند که پا گذاشتن به اون مکان باید به شکل پاک باشه. مثل معبد تایلندی ها و هندی ها که مراقبینی هستند که مانع ورود با کفش به آستانه معبد می شوند.

یادمون باشه هر وقت به این مکان ها رفتیم یه عبارت تاکیدی رو به پیشواز خواسته مون بفرستیم. برای نعمت و برکتی که در این مکان به دست میارم سپارگذار و شکرگزارم و از خدا میخوام این برکت اول در قلب (آرامش) رقم بخوره بعد در روح و زندگی مادی جریان پیدا کنه.

اولین درگاه معنوی ما درگاه ورود از جهان الهی به این دنیا است. ما همیشه میگیم چرا انقدر دین ما به احسان به پدر و مادر تاکید کرده چرا میگه دری از بهشت هستند؟ چون درگاه معنوی اول ما پدر و مادر هستند.