روبرو شدن با سایه های شخصیت

رو برو شدن با سایه ها

خیلی از افراد از روبرو شدن با سایه های درونی خودشون میترسند، ما شرطی شدیم تا از بخش سایه زندگی و شخصیت یا سایه درون خودمون بترسیم.

وقتی در حال فکر کردن به افکار تاریک و منفی یا بروز رفتاری  هستیم که احساس می‌کنیم غیر قابل قبول هستند و مچ خودمون رو میگیریم از آنها فرار میکنیم.

چرا از روبرو شدن با سایه ها می ترسیم

چون می ترسیم که هر چقدر تلاش کنیم هیچ وقت نتونیم از این بخش از وجود مون فرار کنیم.
با وجود اینکه انکار کردن و سرکوب کردن نیمه تاریک وجود، هنجار محسوب میشه، حقیقت اینه که فرار از سایه فقط باعث تشدید قدرت اون میشه.

این کار فقط باعث رنج و عذاب، پشیمونی و در نهایت تسلیم بیشتر میشه.
اگر نتونیم مسئولیت استخراج سایه در زیر سطح خوداگاه ذهنمون رو بپذیریم، سایه وجود ما رو تسخیر می کند و به جای اینکه ما کنترل امور را به دست بگیریم سایه شروع میکنه و ما را کنترل میکند.

سایه برای ما تصمیم می گیرد

 و بعد از این بخش تاریک وجود ما شروع به تصمیم گیری برای ما می کند و ما را از حق تصمیم گیری آگاهانه محروم می‌کند؛ حتی اگراین حق در مورد این باشه که چه غذایی بخوریم، چقدر پول خرج کنیم و چه درمورد این باشه که با چه اعتیادی از پا درمیاییم!

سایه ما رو تحریک می کنه

سایه ما رو تحریک می کنه تا رفتارهایی ازمون سر بزنه که هیچ وقت تصورش را هم نمی کردیم و باعث میشه انرژی مون رو با عادت های بد و رفتارهای تکراری از بین ببریم.

سایه ما را از اینکه خودمون رو به طور کامل بیان کنیم و از حقیقت های یک زندگی اصیل حرف بزنیم، باز میداره.

فقط با پذیرش این دوگانگیِ که ما می تونیم خودمون را از غالب رفتارهایی که به طور بالقوه میتونه باعث سقوط و شکست ما بشه رها کنیم.

 اگر ما آنچه که هستیم را نپذیریم، مطمئناً اثر سایه ما را غافلگیر میکنه تا زمانی که آنچه که هستیم نپذیریم سایه این قدرت رو داره که باعث بشه شادی های ما رو خراب کنه و به حال بد تبدیل کنه.

سرکوب سایه

 سایه در اعماق آگاهی ما پنهان شده و ما یا دیگران مستقیماً از آن اطلاع نداریم، اما پیامش روشنِ!

هر وقت پیام‌های از قبیل "من خوب نیستم، من مشکل دارم، من دوست داشتنی نیستم، من شایستگی ندارم، من بی ارزش هستم" را از بخش پنهانی در وجود خودمان دریافت کردیم باید بدونیم که سایه ما داره با ما حرف میزنه.

ما معمولاً از مواجه شدن با این نیمه تاریک وجود خودمان می‌ترسیم و سعی می‌کنیم تا به طور کاملاً آگاهانه اون رو هرچی بیشتر به فراموشی بسپاریم و سرکوب کنیم.

همانطور که قبلاً گفتم سرکوب کردن و پنهان کردن سایه ها می تونه اون ها را پررنگ تر کنه و قدرت بیشتری به آنها منتقل کند که در این حالت بیشتر بُعد خداگاه ما را تسخیر میکند.

 و همه رفتارهای ما تحت کنترل سایه ها قرار می گیره و ما نمی تونیم هیچ چیزی را به شکل درست انجام بدیم.

فرافکنی سایه ها

 معمولاً هر آنچه که در شخصیت دیگران باعث آزار ما میشه، بخشی از سایه خودمون هست.

اغلب رنجش های ما از افراد دیگر به علت مشکل حل نشده در وجود خودمان است، هر قضاوتی که درمورد دیگران می کنیم معمولاً فرافکنی اون چیزیِ که در سایه خود ما مخفی شده.

ما معمولاً نقطه ضعف های خودمون رو به دیگران نسبت می‌دهیم و مطالبی منفی که در مورد دیگران می گیم در واقع همان چیزهاییِ که باید به خودمون بگیم!

هرکسی سایه خودش رو نادیده بگیره اون رو روی جهان اطرافش و به ویژه روی دیگران فرافکنی می کند.

 به همه چیزهایی که در مورد دیگران می گویید یا فکرمی کنید دقت کنید و سعی کنید تا آن ویژگی ها رو توی خودتون تشخیص بدید.

ما حتی قسمت روشن سایه خودمون رو هم فرافکنی می کنیم؛ هر صفتی که در دیگران تحسین می کنیم چیزیِ که به طور بالقوه در ما وجود دارد و نیازمند توجه و شکوفایی هست.

بنابراین به هر چیزی که در دیگران به عنوان سرزنش نگاه می کنید اون رو به عنوان سایه های تاریک و روشن خودتون بپذیرید و سعی کنید پیام آنها را درک کنید.

به این ترتیب تولد بخش جدیدی از وجود یکپارچه خودتون رو شاهد خواهید بود که به زندگی شما عظمت بیشتری میده.

چطوری سایه ام رو کنترل کنم

 اگر بتونید با شناخت سایه های خودتون آنها را بپذیرید تحول خیلی مهمی در وجود و شخصیت شما اتفاق می افتد.

ما با پذیرش ویژگی‌های منفی وجود خودمون دیگه نیازی به تایید نداریم از تمام فشارها و سختی‌هایی که برای جلب توجه دیگران تحمل می کردیم آزاد میشیم و آزادی و راحتی خیلی خوبی را تجربه می‌کنیم با پذیرش سایه هامون به حقیقت می رسیم.

 با توجه به اینکه ضمیر ناخودآگاه ما نمیتونه تفاوت بین عمل واقعی و عمل نمادین رو تشخیص بده، مهمه که بدونیم چطور و کجا بهای تاریکی را بپردازیم و آن را تا حدی کنترل کنیم.

اعمال نمادین بدون آسیب رساندن به کسی، زندگی ما را متعادل می کنه؛ مثل وقتی که عصبانی هستیم به جای درگیر شدن با کسی با مشت به بالش بزنیم یا عصبانیت مون رو از کسی روی کاغذ بنویسیم به جای بیان کردن اون!

 هر کدوم از ما باید آگاه باشیم که غفلت و نادیده گرفتن وجه تاریک وجودمون یعنی انبار کردن یا تشدید تاریکی، با شناخت این که سایه ما توسط چه کسی حمل میشه دیگه از فرافکنی اون دست برداریم و کاملا مسئولیتش را به عهده می گیریم.

آدمهایی که سایه خودشون رو دیدن و مالک اون شدن با خیال راحت تری زندگی می‌کنند.

سایه ها به راحتی کشف نمی شوند

تا حالا از خودتون پرسیدید چرا ما زمان شروع رابطه اینقدرعشق می ورزیم؟ چرا عاشق میشیم؟

 چون ما هنوز همدیگر رو نمی شناسیم و عاشق درون خودمون میشیم که روی دیگری فرافکنی کردیم.

 کنترل سایه در ازدواج  و رابطه خیلی مهمه و بر اساس اینکه چقدر از این امر اطلاع داشته باشیم می تونیم رابطه را بسازیم یا از بین ببریم.

ما میدونیم که تک ‌تک فضیلت های موجود در این دنیا از نقطه مخالفش اعتبار میگیره!

نور بدون تاریکی بی‌معناست، مردانگی بدون زنانگی بی‌معناست، توجه بدون تردید معنا نداره!

آشتی با سایه

اگر نتونیم با سایه خودمون آشتی کنیم همیشه در بخشی از وجودمون احساس بدی نسبت به خودمون باقی میمونه.

وقتی باور من بد هستم درعمق ضمیر ناخودآگاه ما هک بشه، ناخواسته خودمون را از خیلی از جنبه های خوب زندگی محروم می کنیم.

اما با پذیرش سایه ها خودمون رو همونطوری که در حقیقت هستی وجود داریم می‌پذیریم و دوست داریم و وقتی خودمون رو دوست داشته باشیم به طور طبیعی و با وجود سایه ها مون به دنبال اهداف آرزوها و اشتیاق هامون میریم.