چرا نباید آدم ها را قضاوت کنیم؟

قضاوت کردن ممنوع!

شما جز دسته افرادی هستید که آدم ها را قضاوت می کنید یا در ذهن شما تعریف شده که قضاوت کردن ممنوع است؟ چرا قضاوت کردن در مورد دیگران کار اشتباهی است؟ اصلا تا به حال فکر کرده اید چقدر از این داوری ها درست و چقدر از آن ها نادرست و به ناحق بوده است؟

ما انسان ها هیچ وقت و در هیچ شرایطی اجازه نداریم دیگران را قضاوت کنیم. هر یک از ما در خانواده ها و شرایط خاصی متولد و بزرگ شده ایم. امکان ندارد فرهنگ تربیتی و خانواده در افراد مشترک باشد. تمام رفتار هایی که از ما سر می زند، ریشه در نوع تربیت و محیط زندگی ما دارد. پس بپذیرید که اگر ما هم در شرایط و جایگاه طرف مقابل بودیم همین رفتاری که به دیگران برای انجام آن ها خرده می گیریم را انجام می دادیم. دقیقا همین نگاه متفاوت به مسائل باعث می شود که برخی موارد برای ما خیلی سنگین و برعکس برای بعضی بسیار سطحی و پیش پا افتاده باشد.

لطفا قبل از اینکه در جایگاه افرادی که آن ها را منع کرده اید قرار نگرفته اید، دست از قضاوت کردن بردارید.

همه ی ما بدون اینکه بدونیم دیگران رو قضاوت می کنیم!

احتمالا شما هم این روز ها جمله ی "قضاوت نکنیم" رو زیاد شنیدید، ولی واقعیت اینه که همه ما به صورت ناخوداگاه توی ذهنمون دیگران رو قضاوت می کنیم و مسئولیت اون رو هم قبول نمی کنیم.
حتی بعضی موقعیت ها پیش میاد بعد از اینکه همه ی حرف ها و دیدگاه هامون رو درباره فرد یا اون مساله مربوط به فرد مطرح کردیم "می گیم ولش کن حالا غیبتش نشه ما قضاوت نمی کنیم".

نکته حائز اهمیت اینه که اگر ما داریم درباره چیزی یا کسی قضاوت می کنیم باید درباره  چیزی باشه که به ما مربوط هست نه هر وقت و هرجا دوست داشتیم بدون در نظر گرفتن عواقب دیدگاه و قضاوت مون برداشت های خودمون رو مطرح کنیم؛ چون ممکنه یک قضاوت نابجا از ما باعث آسیب های بی شماری بشه.

چرا با اینکه دوست نداریم، باز هم قضاوت می کنیم؟

چرا با این‌ که همه ما  می دونیم قضاوت کردن رفتار و گفتار دیگران از زشت‌ترین و آزاردهنده ‌ترین ناهنجاری‌ های رفتاریه، اما بیشتر اوقات آگاهانه یا ناآگاهانه اون رو انجام می دیم؟

درحالی که اگر هر کدوم از ما به درستی خودش رو بشناسه و بتونه تاثیر قضاوت نادرست خودش رو بر زندگی دیگران درک کنه و متوجه باشه گاهی اوقات با این قضاوت ها چه آسیب هایی رو به فرد میزنه، قطعا سعی می کنه در موارد دیگه کمتر چنین کاری بکنه و دست از قضاوت کردن دیگران برداره.

قضاوت به معنی داوری بین دو نفر، یا به معنی انتخاب بین دو موضوع یا انتخاب یک راه حل از بین راه ‌حل‌های متفاوت برای یک مشکل بین فردی یا اجتماعی هست. و به طور معمول قضاوت از فرهنگ و آگاهی فرد نسبت به موضوع مورد بحث، تفکرات، ‌اندیشه‌ها و اعتقادات اون فرد نشأت می گیره.

دلایل عمده قضاوت کردن دیگران:

1.اون رفتار و خصوصیت برای خودتون هم قابل تحمل نیست

بعنوان مثال، ممکنه خجالتی باشید و با یک فرد بسیار اجتماعی برخورد کنید. قضاوت شما چیزی شبیه به این خواهد بود: چقدر خودنما اه اه اه، خیلی پرسروصدا و آزاردهنده ست؛ چون خودتون نمی تونید اونطور رفتار کنید، به کسی که اینطورهست کینه می ورزید.

این نوع قضاوت مشخص میکنه که شما به طور کامل خودتون رو بروز نمی دید و درنتیجه از کسانی که اینکار ر می کنند نفرت دارید، حتی اگر اینکار غیرعمدی باشه.
آگاه شدن از واقعیت این واکنش و تلاش برای ابراز احساساتتون باعث میشه خیلی بهتر بتونید احساسات خودتون رو بروز بدید.

2.شما هم همون رفتار رو انجام میدید ولی از اون اگاهی ندارید، به همین دلیل وقتی می بینید کسی اون رفتار رو انجام داده ناراحت می شید

همه ی ما با این وضعیت روبه رو شدیم. یک نفر درمورد یکی از دوستان یا آشنایان شکایت می کنه و شما با خودتون فکر می کنید، «خنده داره، اون خودش همین رفتاری که فکر می کنه اشتباهه رو انجام میده».

صادقانه به  رفتار و دیدگاه های خودتون  نگاه کنید شاید خیلی از خصوصیاتی که در دیگران دوست ندارید، در خودتون باشه.
اگر اینطور بود ممکنه باعث تعجبتون بشه و به این ترتیب خودتون رو بهتر پذیرفته و احساس درک و دلسوزی بیشتری نسبت به دیگران پیدا خواهید کرد.

3.چون فرد حسودی هستید به همین دلیل به داشته های دیگران حسادت می کنید و اون ها رو قضاوت می کنید

کسی که در زمینه ای به موفقیت رسیده باشه ممکنه شما رو یاد عدم موفقیت خودتون در کاری مشابه یا همون کار بندازه؛ بخاطر همین به موفقیت اون حسادت کردید و بعد سعی می کنید اشکالی در اون پیدا کنید تا حس کمبود خودتون رو جبران کنید.

هیچ کدوم از این دلایل باعث نمیشه قضاوت کردن حس خوبی برای انسان ایجاد کنه چون اساساً قضاوت کردن دارای بار منفی هست.
و تنها راه رسیدن به آرامش عشق ورزیدن به دیگران و قبول کردن اونهاست.
همون طور که هستند و بهترین نقطه شروع از برای عشق ورزیدن از خودمون هست، یعنی انسان به خود عشق بورزه و به خودش احترام بگذاره تا بتونه همین رفتار رو در مورد دیگران هم داشته باشه.

ما از درون انسان ها و نیت اون ها آگاه نیستیم. فقط خدا به این مساله آگاهه و می دونه که در دل بنده ی خودش چی میگذره و فقط هم خداوند میتونه با انچه که میدونه فرد رو قضاوت کنه و سزا یا پاداش عملش رو بهش برگردونه.
پس بدونیم و آگاه باشیم که قضاوت در مورد خوب و بد دیگران و نیت اعمالشون درحوزه وظایف و صلاحیت ما نیست.
 بهمین خاطر ما حق نداریم در مورد کسی قضاوت کنیم و به خاطر باورها و دیدگاه خودمون به کسی برچسب بزنیم؛ ممکنه چیزی که ما صددرصد با اون مخالفیم در حقیقت یک موضوع خیلی ساده و معقول باشه و فقط با باور های ما سازگاری نداشته باشه!
پس بیایین تمرین کنیم از این پس کسی رو به راحتی قضاوت نکنیم.