مهر و محبت بیش از اندازه باعث سلب مسئولیت از افراد می شود

مهر و محبت حد و اندازه دارد!

مهر و محبت بیش از حد به دیگران اصلا به معنا عشق و مهربانی و خوبی شما نیست، بلکه بعد از مدتی این لطف و علاقه به یک وظیقه تبدیل می شود. تعادل در مهر و محبت باعث می شود نه آنقدر به افراد خوبی و مهربانی کنیم که از ما سوء استفاده شود و نه آنقدر بی مهر باشیم که آن ها را از خودمان دور کنیم. شما جز کدام دسته از افراد هستید؟ افرادی که بدون اندازه و چشمداشت به اطرافیان خدمت می کنند یا برای عشق و علاقه و دوست داشتن تان حد و مرز قائل هستند؟

با من همراه باشید تا در این ویدئو به ضرورت توجه به این موضوع بپردازیم.

چرا افراد مهربان بیشترین آسیب را در زندگی شان می بینند؟

حواستان را جمع کنید، چون آدم های خوب روی زمین به گفته حضرت علی (ع)  بیشترین آسیب را می بینند. حد و اندازه مهر و محبت تان را تعیین کنید، که محبت بیش از اندازه تان به وظیفه تبدیل نشود. چرا که دیگر طرف مقابل مان حالا چه همسر باشد، چه فرزند و چه دوست دیگر بابت لطف و مهر و  و علاقه شما قدردان نیست.

وقتی به اندازه مرام و معرفت خودمان به افراد محبت کنیم و عشق دهیم و آن ها را به قدر درون خود ببینیم، باعث می شود که مسئولیت را از طرف مقابل سلب کنیم و این لطف و محبت را به یک وظیفه برای خودمان تبدیل کنیم.

به اسم عشق و محبت سلب مسئولیت نکنیم!

در زندگی چه در جایگاه مادر، همسر، شوهر یا هر جایگاه دیگری باشید باید مقدار مهر و محبت را مشخص کنید. وقتی که با عشق و مهربانی بیش از اندازه وظایف و مسئولیت را از دوش فرزند یا همسرتان بردارید، به آن ها هم در زندگی شخصی و هم در زندگی اجتماعی و هم آینده شان آسیب می رسانید و به عهده گرفتن مسئولیت های زندگی برایشان کار سختی می شود.

به عنوان مثال فرزندی که از کودکی آب هم می خواسته مادرش لیوان آب به دستش می داده، در بزرگی هم هیچ مسولیتی را به تنهایی نمی تواند بپذیرد چون همیشه برای انجام کارهایش نیاز به یک اهرم برای کمک دارد.  گاهی هم بخاطر خوبی  و سرویس دادن های بیش از حد به همسرمان ، بجای اینکه برای فرد معشوقه باشیم ناخواسته به عنوان مادر ایفا نقش می کنیم و هم همسرمان و هم خودمان را از وظایف مان دور می کنیم و باعث آسیب به زندگی مشترک و روابط زناشویی مان می شویم.

دیگران را با مهر و محبت تان خفه نکنید!

در زندگی در هر جایگاهی که هستید اندازه مهر و محبت تان را مشخص کنید، قرار نیست دیگران را با عشق و علاقه خودمان خفه کنیم و فقط برای آن ها توقع بی جا به وجود بیاوریم. علاقه و عاطفه بیش از اندازه هم ظلم به خودمان و هم طرف مقابل مان است، چرا که طعم شیرین مسولیت پذیری را هم از آن ها سلب کرده ایم.

در اغلب موارد هم با لطف و دوست داشتن های افراطی مان نه تنها باعث ایجاد علاقه و عشق بیشتر نمی شویم بلکه باعث تغییر خصوصیات خوب و درست در افراد می شویم. آدم های خوب و آگاه انسان هایی هستند که با مشخص کردن حد و اندازه مهر و محبت و دوست داشتن شان باعث آرامش هم در زندگی خودشان و هم در زندگی طرف مقابل شان می شوند. انسان های خوب کاملا بلد هستند که در کنارشان انسان های خوب دیگیری را هم پرورش و تحویل جامعه دهند.