مدرس این برنامه
عضو هیئت مدیره سازمان مردم نهاد خانواده موفق با همکاری استانداری تهران با هدف تحکیم بنیان خانواده
فعالیت در حوزه بالا بردن آمار ازدواج و پایین آوردن آمار طلاق
دارای 8سال سابقه ی مطبوعاتی و فرهنگی
مدیر روابط عمومی مجله روانشناسی شادکامی
مدیر اجرایی انتشارات فریور
عضو سرای روزنامه نگاران کشور
این سوال منم هست. 4سال پیش که ازدواج کردیم من صادقانه حقوقمو حتی کارتم رو به همسرم میدادم. حتی پاداشی رو ک خبر نداشت صادقانه میگفتم. خداروشکر دست ب دست هم خونه خریدیم سال دوم ازدواج. حتی وقتی باردار بودم سرکار رفتم تا از عهده قسطها بربیایم.یادم نمیره چقدددد سخت گذشت. آدم پولکی نیستم همسرمم اصلا خسیس نیست. اما مسئله ای که هست خانواده خودم از نظر مالی ضعیفن یعنی خیلی ضعیف . همیشه دلم میخواست وقتی درسم تموم شد و به ثمر نشستم حامی مالی خانواده م باشم. وسیله ای بخرم . ازاینکه مادرم هنوز با دست لباس میشوره یا خواهرم به زور هزینه دانشگاهش رو میده خوب ناراحت میشم. دختربزرگم و خانوادم عزیزن.اونااما هیچ انتظاری ازم ندارن خودمم ک دوس دارم بعد کلی سختی که کشیدم و درس خوندم کمکشون کنم. .
خلاصه الان ک به همسرم میگم دوس دارم بخشی از درامدم براخودم باشه و نمیتونم بگم دقیقا منظورم خانوادمه فک میکنه دارم مرز مشخص میکنم و خودمو سوا میدونم درحالی ک اصلا اینطور نیست. خودم بدعادت کردم.همیشه میگم کاش از اولش یکم سیاست داشتم تا الان درگیر این قضیه نشم. اوایل ازدواجمون همسرم برام مثل کوه پشت و پناه بود و ب راحتی پابه پاش اومدم.اما الانم دوست داره هردو باهم پولامونو جمع کنیم یه ماشین بهتر بخریم ولی میدونم حتی اگه به اسم خودمم بخریم باز حس مالکیت ندارم .چون وقتی جایی میزنم ماشینو خیلی غر میزنه.
اینم بگو همسرمم بچه کوچیک خانوادشه و وزنه و آچار فرانسه س براشون و اونم سختی خیلی کشیده .
ببخشید طولانی شد.ممنون میشم نظرتون رو بگین .